υστερόγραφος

υστερόγραφος: -η, -ο, Ν

1. αυτός που γράφεται μετά το τέλος επιστολής ή κειμένου

2. το ουδ. ως ουσ. το υστερόγραφο

σημείωση που προστίθεται μετά το τέλος επιστολής ή κειμένου, υποσημείωση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ύστερος + -γραφος*. Ο λόγιος τ. τού ουδ. ὑστερόγραφον μαρτυρείται από το 1840 στο Λεξικόν Νομοτεχνικόν Ιταλοελληνικόν, ενώ το επίρρ. ὑστερογράφως από το 1871 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού Άγγ. Βλάχου].

Игры ⚽ Нужна курсовая?

-γραφος — β συνθετικό μεγάλου αριθμού συνθέτων τής αρχαίας, μεσαιωνικής και νέας Ελληνικής, το οποίο προήλθε είτε από το ουσ. γραφή* είτε απευθείας από το ρ. γράφω*. Από τα σύνθετα αυτά, 250 περίπου είναι της αρχαίας γλώσσας, από τα οποία κανένα δεν απαντά … Dictionary of Greek
ύστερος — η, ο/ ὕστερος, έρα, ον, ΝΜΑ, και οὕστερος, ον, και τ. ουδ. ως επίρρ. ὕσταριν, Α 1. αυτός που, σε σχέση με τον χρόνο ή σε σχέση με μια σειρά, ακολουθεί, έρχεται μετά από κάποιον άλλο, ο μεταγενέστερος ενός άλλου (α. «στην ύστερη αρχαιότητα… … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias